کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست

کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست نوشته‌ی مگان دیواین به موضوع از دست دادن عزیزان و چگونگی رویارویی با آن می‌پردازد. این کتاب باعث می‌شود تا نسبت به عشق، فقدان و دل‌شکستگی تجدید نظر کنید.

مگان دیواین (Megan Devine) در این کتاب از تجربیات شخصی خود می‌گوید و بر اساس این تجربیات برای شما نحوه‌ی مواجهه با سوگواری را شرح می‌دهد. البته دیواین در این کتاب با تکیه بر فرهنگ مردم آمریکا صحبت می‌کند اما کلیت صحبتی که به دنبال انتقال آن است با فرهنگ ما نیز هم‌خوانی دارد.

این نویسنده سال‌ها به عنوان روان‌درمانگر خصوصی فعالیت داشت و به دیگران برای مواجهه با مشکلاتشان کمک می‌کرد تا اینکه همسر خود را از دست داد و متوجه شد که تمام نصایح و راهنمایی‌هایی که تا آن روز به بیماران ارائه می‌کرد کارآمد نبوده است؛ چرا که او تا آن زمان از غم و سوگواری هیچ نمی‌دانست و آن را از نزدیک لمس نکرده بود. او پس از مرگ همسرش با هزاران سوگوار همکاری داشت و از این طریق اطلاعات و تجربه‌ی زیادی در مواجهه با این معضل به دست آورد و حاصل تجربیات این دیدارها و نظریات وی، کتاب پیش رو است.

کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست (It’s OK That You’re Not OK) دیدگاهی متفاوت ارائه می‌دهد و تشویقتان می‌کند در ارتباطتان با عشق، فقدان، دل‌شکستگی و جامعه تجدید نظر کنید.

جملات برگزیده‌ی کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست:

– سوگ هیچ ایرادی ندارد. سوگ‌‌ امتداد طبیعیِ عشق است، پاسخی سالم و عاقلانه به فقدان. اینکه سوگ حس بدی به همراه دارد باعث نمی‌شود بد باشد. اینکه شما احساس می‌کنید دیوانه شده‌اید دلیل نمی‌شود دیوانه باشید.

– زندگیِ روزمره سوگ و فقدان‌های زیادی را بر ما تحمیل می‌کند. هنوز کارهای انجام نشده‌ی بسیاری وجود دارد در راستای شنیده شدنِ صدای هرکدام از ما، درراستای ارزش‌دهی و احترام به رنجی که در قلب‌هایمان داریم و فقدان‌هایی که با آن مواجه می‌شویم. منتها بحث این کتاب درمورد فقدان‌های عادیِ روزمره نیست.

– هر سوگی که بر دوش می‌کشید مهم است بپذیرید که چقدر بد است، چقدر سخت است. واقعاً هراسناک و وحشت‌انگیز است و دوام آوردن در آن غیرممکن.

– وقتی کسی که دوستش داشتید به‌تازگی فوت کرده، چه اهمیتی دارد که الگوهای فرهنگیِ سوگواریِ ما معیوب است؟ آخر چه کسی اهمیت می‌دهد؟ این مسئله به شما مربوط می‌شود، نه کس دیگری.

در بخشی از کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست می‌خوانیم:

زمانی‌که مرگِ ناگهانی یا حادثه‌ای ناگوار در مسیر زندگی‌تان رخ می‌دهد، همه‌چیز تغییر می‌کند. حتی وقتی انتظارش را دارید، مرگ یا فقدان همچنان غافلگیر کننده است. دیگر همه‌چیز متفاوت می‌شود. زندگی‌ای که انتظارش را داشته‌اید ناپدید می‌شود و دود می‌شود و به هوا می‌رود. دنیا بر سرتان خراب می‌شود و دیگر هیچ‌چیزی منطقی به نظر نمی‌رسد. زندگی عادی بود و حالا هرچه هست، عادی نیست. مردمی که پیش از این عاقل بوده‌اند حالا برای شما شعار می‌دهند و نصیحت‌تان می‌کنند و سعی می‌کنند شادتان کنند. سعی می‌کنند دردتان را از شما دور کنند.

فکر نمی‌کردید این‌گونه باشد. زمان متوقف شده ‌است. هیچ‌چیز واقعی به نظر نمی‌رسد. ذهنتان نمی‌تواند جلوی تصویرسازیِ مجددِ رویدادها به‌امید نتیجه‌ای متفاوت را بگیرد. دنیای معمولی و روزمره، که دیگران هنوز در آن ساکن‌اند، در نظر شما بی‌رحم و ظالمانه است. نمی‌توانید چیزی بخورید (یا هرچه به دست‌تان برسد می‌خورید). نمی‌توانید بخوابید (یا تمام‌وقت می‌خوابید). هر وسیله‌ای در زندگی‌تان برایتان مصنوعی می‌شود، به نمادی از زندگی آن‌طور که بود و آن‌طور که می‌توانست باشد تبدیل می‌شود. در اطرافتان جایی نیست که این فقدان لمسش نکرده باشد.

در این مدتی ‌که از مصیبت وارده به شما می‌گذرد، همه‌جور حرفی درباره‌ی سوگواری‌تان می‌شنوید: «او نمی‌خواهد این‌قدر ناراحت باشی»، «هر اتفاقی دلیلی دارد»، «حداقل این مدت او در زندگی‌ات بوده است»، «تو قوی و باهوش دانایی و ازپسِ این مصیبت برخواهی آمد»، «این تجربه تو را قوی‌تر می‌کند»، یا «همیشه می‌توانی دوباره تلاش کنی و یک شریک دیگر در زندگی‌ات داشته باشی، یک بچه‌ی دیگر بیاوری، و راهی بیابی که دردتان را به چیزی زیبا و مفید و خوب تبدیل کنی».

شعار و شادباش‌گویی دردی را دوا نمی‌کند. درواقع، این نوع حمایت فقط باعث می‌شود احساس کنید کسی در دنیا شما را درک نمی‌کند. این درد مانند بریدگیِ کوچک با کاغذ که نیست! بحرانِ شخصیتی که نیست! لازم نبود این اتفاق بیفتد که بفهمید چه چیزی مهم بوده، که هدف زندگی‌تان را پیدا کنید، یا حتی برای اینکه بفهمید کسی واقعاً و عمیقاً عاشقتان است!

تنها راهِ پیشِ‌رو گفتنِ حقیقت درمورد سوگ است: فقدانِ شما واقعاً همان‌قدر که فکر می‌کنید بد است. و مردم، هرقدر هم تلاش کنند، واقعاً به همان بدی‌ای که فکر می‌کنید به فقدان شما واکنش نشان می‌دهند. شما دیوانه نیستید، اتفاقی دیوانه کننده رخ داده است. و شما نیز مانند هر شخص عاقلِ دیگری به آن واکنش نشان داده‌اید.