تامل درباره گیوتین

کتاب تامل درباره گیوتین، اثری است از آلبر کامو که با توصیف واکنش پدر کامو به تماشای اعدام یک قاتل محکوم به مرگ آغاز می گردد. در ابتدا پدر او این تصمیم را کاملا تایید می کرده است. اما بعد از مشاهده ی این اتفاق، برای چند روز شوکه می شود. در خلال این اثر تالیف شده، کامو بارها به حیرت و نفرت خود از وحشیانه بودن اعدام با گیوتین اشاره می کند. او همچنین از چندین منبع نقل قول هایی ارائه می کند مبنی بر این که حالت مرگ فوری و به اصطلاح انسانی توسط گیوتین چیزی از قساوت آن کم نمی کند.
کامو بیان می دارد که در دنیایی که هیچکس از بی گناهی مطلق برخوردار نیست، هیچ مقام قضایی هم قادر به قضاوت کاملی برای چنین تصمیم گیری نخواهد بود. به همین دلیل او معتقد است که مجازات حداکثری مرگ باید بخاطر خطاهایی که ممکن است در حین محاکمه و تعیین جرم صورت گرفته باشد، به کار مادام العمر تبدیل شود. در نگاه کامو، کار مادام العمر حتی از مرگ هم سختگیرانه تر است اما حداقل امکان برگشت حکم در صورت بی گناهی وجود دارد و محکوم می تواند بین زندگی در این شرایط و خودکشی به انتخاب خود یکی را برگزیند.
کامو می گوید که اعدام، عمدی ترین و از پیش تعیین شده ترین قتل ممکن است و هیچ اقدام جنایتکارانه ای با آن قابل مقایسه نیست. در صورتی می توان اعدام را با باقی قتل ها برابر دانست که مجرم تاریخی را به قربانی اش اعلام کند تا در آن تاریخ وحشتناک ترین مرگ را برای او به ارمغان بیاورد و سپس تا اجرای آن، ماه ها قربانی را در سایه ی کرم خود منتظر باقی بگذارد! در پایان اثر، وی معتقد است که باید بلافاصله در این زمینه اقدامی صورت بگیرد و فرانسه به طور آزمایشی به مدت ده سال، کار مادام العمر را جایگزین قصاص کرده و به این شکل الگویی برای کشورهای دیگر باشد.