تفسیر پویای معاهدات بین المللی

زندگی اجتماعی در سایه نظم، ممکن است و نظم حاکم بر روابط اجتماعی تنها در پرتو وضع قواعد ثابت و سازگار با نیازهای اجتماعی امکان‌پذیر خواهد بود. تغییر دائمی حقوق، خود نوعی بی‌نظمی است و نادیده گرفتن تحولات و پیشرفت‌های اجتماعی نیز حقوق را دچار انجماد و ناکارآمدی می‌کند. گاهی برقراری تعادل میان این دو ضرورت، از رهگذر تفسیر و در مقام انطباق قواعد حقوقی با وقایع اجتماعی امکان‌پذیر می‌شود، امری که «پویایی» قواعد حقوقی را به دنبال دارد و مطابقت آن با ضرورت‌های اجتماعی را تأمین خواهد کرد.