پنی قشقرق 3(تهِ آتیش پاره های دنیا)

شیشه های جوهرِ آبی و لباس های صورتی را برداشتیم و رفتیم طبقه ی بالا. وانِ حمام را پر از آب کردیم و همه چیز را ریختیم تویش. خیلی صحنه ی باحالی شده بود، توی یک چشم به هم زدن رنگِ همه چیز عوض شد، رنگ پیراهن های بابا، رنگ لباس قوییِ دِیسی و همین طور رنگ آن شیک ترین رومیزی خانه مان. اما مشکل این بود که آبیِ آبی نشده بودند، رنگشان یک جورهایی بنفش شده بود. گفتم اشکالی ندارد، چون بنفش پنجمین رنگ موردعلاقه ی دیسی است و حالا اقلا دیگر ترجیح نمی دهد بمیرد. برای اینکه همه چیز خوب رنگ بگیرد، داشتیم تند و تند آبِ توی وان را هم می زدیم که یکهو دیدیم رنگِ دست هایمان هم عوض شده. اینجا بود که ایده ی درخشان منحصر به فرد بعدی ام به سرم زد: اینکه خودمان هم برویم توی وان، این جوری راحت شبیه آدم فضایی های مریخی می شدیم و دیگر مامان را به خاطر مالیدن واکس کفش روی جوراب عصبانی نمی کردیم.