کتاب هری پاتر و زندانی آزکابان

معرفی کتاب هری پاتر و زندانی آزکابان اثر جی کی رولینگ
هری پاتر و زندانی آزکابان رمانی تخیلی است که توسط نویسنده انگلیسی J.K.رولینگ نوشته شده است و جزو غیرقابل پیش بینی ترین کتابهای اوست.این کتاب سومین کتاب از مجموعه پرطرفدار و پرفروش هری پاتر است که داستانی هیجانی آور را دنبال می کند و با وحشت آغاز می شود. در این کتاب ما ماجرای هری پاتر ، جادوگر جوان را در سال سومش در مدرسه جادوگری هاگوارتز دنبال می کنیم. او به همراه دوستانش رونالد ویلی ، هرمیون و گرانگر در مورد سیریوس بلک ، زندانی فراری از آزکابان تحقیق می کند که به عقیده آنها یکی از متحدان قدیمی لرد ولدمورت است. او همچنین از طریق «سیروس بلک» بیشتر با زندگی پدر و مادر خود آشنا می شود. این کتاب نه سال بعد از چاپ جلد اول کتاب یعنی، در سپتامبر 1999 چاپ شدو سه روز پس از انتشارش در آمریکا توانست 68000 نسخه بفروشد.و در کل سه میلیون نسخه از این کتاب در این کشور به فروش رسید.وجود شخصیت هایی مثل «دمنتورها» و «پیتر پتی گرو» این قسمت از مجموعه ی هری پاتر را هیجان انگیز کرده است.اقتباس فیلم از این رمان در سال 2004 منتشر شد که توانست بیش از 796 میلیون دلار به فروش برسد و تحسین منتقدین را نیز در پی داشت. بازی های ویدئویی مبتنی بر هری پاتر و زندانی آزکابان نیز برای چندین سیستم عامل منتشر شد و با استقبال فراوانی مواجه شد.
توضیحات کتاب:
هری پاتر از بسیاری از جهات پسر بچه‌ی عجیبی بود. از یک سو از تعطیلات تابستان بیش‌تر از هر وقت دیگر سال متنفر بود. از سوی دیگر واقعا دوست داشت تکالیف مدرسه‌اش را انجام دهد اما ناچار بود به طور مخفیانه در نیمه‌های شب به این کار بپردازد. آخر می‌دانید، او جادوگر بود.
چیزی به نیمه شب نمانده بود و او در تختخوابش دمر دراز کشیده بود. پتوها را مانند یک چادر، درست بالای سرش آویخته بود و چراغ‌قوه‌ای در دست داشت. کتاب قطوری با جلد چرمی (تاریخچه جادوگری اثر آدالبرت وفلینگ) با صفحات باز به بالش تکیه داشت. هری نوک قلمش را که از پر عقاب ساخته شده بود به سمت پایین صفحه لغزاند. با ابروهای درهم کشیده به دنبال مطلبی بود که بتواند از آن در نوشتن مقاله‌اش با این عنوان استفاده کند: «چرا سوزاندن جادوگران در قرن چهاردهم کار بیهوده‌ای بود؟ شرح دهید.»
قلمش بر روی یک موضوع جالب بی‌حرکت ماند. عینکش را که شیشه‌های گردی داشت به بالای بینی‌اش راند، چراغ‌قوه را جلوتر برد و شروع به خواندن کرد:
افراد غیر جادوگر (که غالبا «مشنگ» نامیده می‌شوند) در قرون وسطی از سحر و جادو وحشت خاصی داشتند اما در این زمینه از شناخت کافی بی‌بهره بودند. در موارد نادری که یک جادوگر واقعی را دستگیر می‌کردند سوزاندن بی‌فایده بود. جادوگر از یک افسون ابتداییِ آتش سردکن استفاده می‌کرد و بعد وانمود می‌کرد که از درد به خود می‌پیچد در حالی که احساس خوشایند و مطبوعی داشت. در واقع، «وندلینِ شگفت‌انگیز» چنان از سوزانده شدن لذت می‌برد که نزدیک به چهل و هفت بار با قیافه‌های مبدّل ظاهر شد و اجازه داد که او را دستگیر کنند.