فلسفۀ علم پدیدارشناسی هرمنوتیک

درباره کتاب:
پدیدارشناسی هرمنوتیکی یکی از جریانات مهم در فلسفه علم است که تاریخ آن به هوسرل و هایدگر می رسد. هایدگر خود با علوم طبیعی آشنایی نداشت، اما دانشمندانی همچون پرفسور پاتریک هیلان و برنارد لونرگان به نحوی در خور توجه بینش هایی عرضه داشتند بسیار فراتر از آنچه هایدگر بسط داده بود.اثر پیش رو به این دستاوردها می پردازد.
گزیده ای از کتاب:
همه ی ما در زندگی روزمره ی خود با «درست» و «غلط» یا «صادق» و «کاذب» رو به رو بوده ایم. اما شاید در پاسخ به این سوال که صادق چیست و کاذب کدام است، موفق نبوده ایم. برای پاسخ به این سوال لازم است سوال دیگری را مطرح کنیم: «آیا دو خط موازی همدیگر را قطع می کنند؟» از قرن ها پیش به این سو ریاضیدانان به پیروی از اقلیدس در پاسخ گفته اند: «معلوم است که نه، چه سوال ساده لوحانه ای!» با این حال، در قرن گذشته اتفاقاتی افتاد که ما می توانیم پاسخ دیگری به این سوال بدهیم. مثلا در هندسه لوباچفسکی یا ریمان، پاسخ ها به این سوال متفاوت است. یعنی از آنجا که اصول موضوعه ی این هندسه ها متفاوت است لذا پاسخ نهایی ما این خواهد بود:«خطوط موازی در پاره ای موارد همدیگر را قطع می کنند و در مواردی دیگر قطع نمی کنند.» به این ترتیب به این نتیجه می رسیم که برای تصمیم گیری در قبال «صادق» و «کاذب» باید به «زمینه» مراجعه کنیم…