لکه های گل

سرگروهبان آدم نبود مادر، حرف حالیش نبود. فقط می‌گفت پیش پیش. نمی‌دونم می‌خواس بره کجای دنیا رو بگیره. تو دلم می‌گفتم مو که از همه دنیا فقط همون خونه‌مون رو می‌خوام و مادرم و همون نخل وسطش، بقیه دنیا هر کسی می‌خواد بگیره بذار بگیره