کتاب دانشنامه ی فلسفه ی استنفورد – قصدیت جمعی

درباره ی کتاب:
قصدیت جمعی عبارت است از توانایی اذهان برای این که مشترکا به اشیا، امور واقع، اوضاع امور، اهداف یا ارزش هایی معطوف شوند. قصدیت جمعی به انحای گوناگون از جمله قصد مشترک، توجه مشترک، باور مشترک، پذیرش جمعی و عاطفه ی جمعی پدیدار می شود. برخوردهای قصدی جمعی زندگی روزمره ی ما را فراگرفته اند؛ مانند وقتی که دو یا بیش از دو عامل از کودکی مراقبت یا او را بزرگ می کنند، برای حزبی سیاسی فعالیت می کنند، یا به تشویق تیم ورزشی ای می پردازند. این برخوردها برای فیلسوفان، عالمان اجتماعی دارای رویکرد نظری و مردم شناسان ربط و مناسبت دارند، زیرا نقش های مهمی در ساخت جهان اجتماعی ایفا می کنند.