کتاب زیر تیغ ستاره ی جبار (داستان یک زندگی در پراگ 1968 – 1941)

درباره ی کتاب:
داستان زندگی هدا کووالی در سایه ی جنگ جهانی دوم و بعد حکومتی توتالیتر روایت می شود، پس به نظر باید پر باشد از مرگ و سیاهی، با این همه روایت میل به زندگی است، داستان زنی در نوسان میان بیم و امید در دل چکسلواکی آشوب زده؛ حسنش این است که به بیان تجربیات شخصی محدود نمی شود. از همین روست که روایتش را بی پرده می نویسد. اما ناظر بی طرفی هم نیست، خودش می گوید طرف زندگی ایستاده، همان ساده ترین ایدئولوژی، که به خاطرش از اردوگاه نازی ها می گریزد. او نشانمان می دهد که چطور جنگ چهره ی آدم ها را عوض می کند، اینکه چطور در پی شادمانی پایان جنگ، ناامیدی برمی گردد و بعد امید، همراه با شوری برای تغییر، با وعده های ایدئولوژی ای دل فریب، رخ نشان می دهد و در نهایت در این چرخه ی باطل دوباره یاس است که برمی گردد؛ نشانمان می دهد که چطور وقتی ایدئولوژی در اولویت باشد روابط انسانی به حاشیه رانده می شود و زندگی شکلی سلبی به خود می گیرد، به گونه ای که دیگر کسی در پی چیزی نیست جز دور ماندن از دردسر. هدا کووالی در واقع ما را با خودمان، در مقام انسان رو در رو می کند و واقعیت های تاریک ذات انسان را پیش رویمان می گذارد، چرا که چنان که خودش می گوید: «حرف آنهایی که می گفتند تنها راه بازگشت به زندگی فراموش کردن است در کتم نمی رفت. می خواستم همه چیز را به خاطر بسپارم، روی چیزی سرپوش نگذارم، چیزی را بزک نکنم و اتفاقها را همانطور که بودند در خاطر ثبت کنم. می خواستم زندگی کنم چون زنده بودم نه به این دلیل که تصادفا جان سالم به در برده بودم.»