کتاب کسی اندازه ی من عاشقت نیست

کسی به اندازه ی من عاشقت نیست
کتاب کسی اندازه ی من عاشقت نیست مجموعه ای از اشعار سپید سروده ی جلال میرزایی است. او می گوید: کسی گفت: ای کاش پس از مردن از ما به نیکی یاد کنند و آیا همینطور خواهد شد؟ اصلا چند نسل پس از ما ما را خواهند شناخت؟ ما را به یاد خواهند آورد؟ نمی گویند فلانی که بود و چه کرد و کجا رفت؟ به فکر فرو رفتم. جرقه ای بود برایم سخنانش چند سالی است تصمیم گرفتم به لطف دوستان اثری از خودم به جا بگذارم حتی در حد بسیار کوچک که شاید باقیاتی باشد برای اهالی خودش. در مورد من حقیقت چیست؟ شاید کودک درونم مرده باشد یا اصلا مرده به دنیا آمده، نمی دانم. راستش برای کارهایی که هم سن و سال هایم انجام می دهند کمی… خیلی… پیرم. احساس می کنم رمقی نمانده و پیر شده ام. برای کارهایی که هم سن و سال هایم انجام می دهند. اما کسی در گوشم زمزمه کرد… شاید برای کاری به دنیا آمده ای که دنیا به آن نیاز دارد… به قول خودش «شعر» شاید نان نباشد اما شراب زندگی ست… سوالی پیش آمد، خدا اینجا چه کاره است؟ جوابی پیش آمد خدا بیکران تر از آبی دریاست وسیع تر از اوج ها… خدا خداست. کسی که به من گفت پس از سال ها خود را بلاخره پیدا می کنی و من پیدا کردم، هم او را و هم خودم را. خدا درون من بود، به شکل شعر و ترانه ای که تا به حال کسی نخوانده و زمزمه نکرده، خدا بکر بود و من عاشقانه و شاعرانه سرودمش. یادم نمی رود زمانی که جسدم بر ساحل زندگی افتاد و منتظر مرگ بود، خدا نگاهی کرد، شعری آمد که مرا بلند کرد… کسی اندازه ی من عاشقت نیست…