باده عشق

باده عشق” کتابی است که در آن “پژوهشی در معنای باده در شعر عرفانی فارسی” توسط “نصرالله پورجوادی” صورت گرفته است. مفهوم و اصطلاح باده از مفاهیم و واژه‌های مهم ادبیات عرفانی در ایران است. در این پژوهش که “باده عشق” نام گرفته، ریشه این مفهوم در شعر عارفانه فارسی تجزیه و تحلیل شده است. “نصرالله پورجوادی” سعی کرده تا در این کتاب، دقیق‌ترین پاسخ‌های ممکن را برای سوالاتی که پیرامون واژه‌ی باده وجود دارد، ارائه کند. برای مثال او به این سوال پاسخ می‌دهد که از چه زمانی در ادبیات عرفانی ایران، اصطلاح می و باده و معادل‌های آن مانند خمر و شراب و مدام، برای نمایش عشق و محبت به کار رفته است؟ اگر باده به معنی عشق است، جام به چه معناست؟ ساقی، میکده، پیر می‌فروش و خرابات، هر کدام چه معنایی دارند و چندین سوال اساسی دیگر که “نصرالله پورجوادی” در “باده عشق” به آنها پاسخ داده است.
مولف ضمن ارزیابی این مسائل از منظر تاریخی، ابزاری را به مخاطب علاقه‌مند ارائه کرده است تا از مضامین و تفاسیر استعاری شعر صوفیانه و عاشقانه فارسی، بهره ببرد. کتاب در هشت بخش به نگارش درآمده است که هر بخش با عنوانی متفاوت ارائه شده است. “نصرالله پورجوادی” در این هشت قسمت، وارد شدن مفهوم عشق به صوفی‌گری و عرفان را بررسی می‌کند و سیر آن را از فلسفه به تصوف دنبال می‌کند. او از محبت و عشق سخن می‌گوید و معنای شراب را در دو بعد عرفانی و حقیقی‌اش زیر ذره‌بین می‎برد. وی همچنین معناهای مجازی باده در شعر فارسی را نیز مورد توجه قرار می‌دهد و آن را در کنار سیر دگرگونی معنای عشق، بررسی می‎کند.