هفت درس مارسل پروست

اما گـاهی درست آنگاه که به نظر می‌رسد همه چیز از دست رفته بـاشد به هشداری برمی‌خوریم که می‌تواند نجاتمان دهد؛ همه درهـایی را که راه به جـایی نمی‌برد کوبیده‌ایم و ندانسته به تنها دری می‌خوریم کـه می‌شود از آن تو رفت و اگر صد سال هم می جُستیم پیدا نمی‌کـردیم، خودبه‌خود باز می‌شود. (ج ۷، زمان بازیافته)

پیوند زدن هر چیزی به چیز دیگر، جرأت نزدیک شدن به نامنتظره‌ها: انسان تلاش می‌کند توضیحی کلی برای هستی بیابد، و کشف قوانین هستی یکی از ناب‌ترین لذت‌های ذهن و روح انسان است. با فرهنگ، می‌توانیم به همه نسل‌های پیش از خودمان و به همه بشریت وصل شویم. یافتن شادی‌ای عمیق در برابر پژواک‌ها و پیوند‌های توضیح‌ناپذیر.