کتاب اخلاقیات شعوبی و روحیه ی علمی(روایتی تاریخی از رشد و افول علم تجربی در ایران قرون سوم تا پنجم هجری)

درباره ی کتاب:
بر مبنای یافته ی اساسی این کتاب، جنبش شعوبیه و تشکیل حکومت های مستقل ایرانی عوامل فرهنگی و سیاسی رشد روحیه ی علمی در ایران قرون سوم تا پنجم هجری را شکل داده است. آیا فعالیت های دانشمندان در دوره ی مزبور را می توان به معنای جدید کلمه «علم» دانست، یا این فعالیت ها در چهارچوبی غیر علمی صورت می گرفت؟ آیا این فعالیت ها دارای اصالت و نوآوری بود یا تکرار دستاوردهای علمی پیشین؟ رشد علمی در این دوره را باید به ایران منسوب کرد یا به اسلام؟ و از همه مهمتر، آیا رشد علم در این دوره تصادفی و حدوثی بوده است یا خیر؟ نویسنده با اتخاذ رویکرد جامعه شناسی تاریخی کوشیده است به تفصیل به بررسی مسائل و پرسش های مذکور بپردازد.