یک سال بعد

آن ویازِمسکی در ادامه شرح آشنایی‌اش با ژان لوک گدار ــ در کتاب ایام آموختن ــ حالا در اینجا، یک سالی بعد از آن ایام، از زندگی مشترک و فعالیت سینمایی‌شان می‌گوید، از زمانه پرتلاطم ۶۸ و حضور در جنبش دانشجویی و اعتصاب‌های سراسری، راوی با شرح حضور اجتماعی از حفظ فردیت و جایگاه خود در جامعه غافل نمانده است. شالوده زندگی زوجِ داستان و رویدادهای اجتماعی مرحله به مرحله توأمان شکل می‌گیرد. ویازِمسکی با پایبندی به اصل واقع‌گرایی در سبک زدودن لایه‌های رمانتیک، در اینجا علاوه بر اندوخته‌های ادبی، از آموخته‌های سینمایی‌اش در ساختار روایت، مشخصاُ در تقطیع و توالی‌ها و نیز از عامل صدا، بهره برده است.

ویازمسکی در عرصه‌ی سینما یکی از نمونه‌هایی بود که با الگوهای رایج جنسی سنخیتی نداشت، ابژه تولید میل نشد. در تئاتر هم روالی خاص خود داشت،  گزیده‌کار بود، نقش‌آفرینی‌اس در پانته‌زیله (اثر هنریش فون کلایست) به یاد ماندنی است. همکاری‌اش با گدار در سال ۱۹۷۱ با فیلم امن و امان [همه‌چیز روبه‌راهه] پایان گرفت، فیلم یک سال بعد (۱۹۷۲) به نمایش درآمد و در همان سال از هم جدا شدند.

ویازمسکی بعد از دوره‌ای پریشان‌احوالی در سال ۲۰۱۷ به علت ابتلا به سرطان از دنیا رفت.